Մեղք Դավիթը
Օհանը գնաց Դավիթի մոտ,
ԵՒ Սասունցի Դավիթը ասաց
-վաիյ հորեղբայր Օհան, հեռու~ եկ, կամաց ուլեր կփախչեն։ Մի չար նապաստակ կար, ականջները ցից, Դավիթն էլ. ելավ ետևից։ Դավիթը ասում էր Օհանին որ շատ դժվար էր, Աստված օխնել է էն- սև-սև ուլեր, Ամա բոզալուկ էս ուլեր, որ կան, Փախչում են, ցրվում ողջ սարերն’ի վեր. էնքան եմ երեկ վազել, չարչարվե~լ, մինչեւ հավաքեց և տուն վերադարձավ,Օհանը նայեց Դավթի հագին և տեսավ որ կոշիկ չունի, Օհանը ասաց, որ դու շատ էս վազել պիտի հանգստանաս, Օհանը ասաց, Դավիթ ջան ես չեմ կարող թողնել Բոզալուկ ուլեր չարչարում էն քեզ. Օհանը մյուս առավոտն ել նույն էլ ասաց,
Գնաց Դավթի մոտ և 2 հատիկ երկաթ բերեց,
